تاثیر غلظتهای مختلف اسید سالیسیلیک و پوترسین روی برخی صفات ریختی و فیتو شیمیایی در گیاه ترتیزک آبی

ترتیزک آبی ‏‎(nasturtium officinale r. br.)‎، گیاهی چند ساله و آبزی و از تیره شب بو است. این گیاه منبع ‏غنی 2-فنتیل ایزوتیوسیانات می باشد که در درمان سرطان کاربرد دارد. این پژوهش به منظور بررسی اثر هورمون های ضد ‏تنشی پوترسین و اسید سالیسیلیک روی برخی صفات ریختی و فیتوشیمیایی ترتیزک آبی به صورت طرح کاملا تصادفی با 4 ‏تیمار و 3 تکرار اجرا شد. تیمار پوترسین شامل غلظت های 0، 01/0، 1/0 و 5/0 میلی مول در لیتر و تیمار اسیدسالیسیلیک ‏شامل سطوح 0، 75، 100 و 125 میلی گرم در لیتر بود. ‏‏. قلمه گیاهان بعد از ریشه دهی در 5 نوبت با فاصله یک هفته از یکدیگر محلول پاشی شدند. صفات از قبیل طول ریشه و ‏ساقه، وزن تر و خشک ریشه و ساقه، شاخص روزنه، کلروفیل ‏a‏ و ‏b، کلروفیل کل، کارتنوئید، پرولین و قطر بزرگترین سلول ‏بافت چوب، قطر پوست و ساقه مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که در تیمار اسیدسالیسیلیک، صفات ریختی مثل شاخص روززنه و قطر پوست در سطح ‏‏100 میلی گرم در لیتر افزایش معنی دار داشت که نسبت به کمترین میزان غلظت (75 میلی گرم در لیتر) اختلاف معنی دار ‏مشاهده گردید. قطر بزرگترین سلول بافت چوب در غلظت 125 میلی گرم در لیتر افزایش نشان داد که نسبت به 75 میلی ‏گرم در لیتر و شاهد اختلاف معنی دار داشت. تفاوت معنی داری در میزان پرولین بین شاهد و تیمار های 75 و 100 میلی گرم ‏در لیتر اسید سالیسیلیک وجود داشت. کمترین غلظت پوترسین (01/0میلی مول در لیتر) باعث افزایش بزرگترین قطر سلول ‏بافت چوب گردید. کلروفیل ‏a‏ در سطح 5/0 میلی مول در لیتر کاهش داشت. کارتنوئید در سطح 5/0 میلی مول در لیتر ‏پوترسین نسبت به سطوح دیگر کاهش معنی دار نشان داد. تفاوت معنی داری در میزان پرولین بین تمام غلظت های پوترسین ‏مشاهده گردید.‏